هوش مصنوعی: تو به قدری در نظر بینندگان زیبا و جذابی که اگر رونق و زیبایی ستاره‌ها را بشکنی، باز هم تأثیر تو بیشتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای در کوی تو نالان و غم‌انگیز هستم که دل تماشاکنندگان از دیدن حال من خون می‌شود.

هوش مصنوعی: تو در خواب شیرین خود غرق هستی و من بدون تو هر شب تا صبح، ستاره‌ها را می‌شمارم.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که به خاطر رنج و زحمتی که من کشیده‌ام، دیگران هم دل‌نگران شده و غم به دلشان نشسته است. یعنی درد و سختی من باعث شده که دیگران نیز احساس غم و نگرانی کنند.

هوش مصنوعی: درمان درد من در دستان توست، اما تو چگونه می‌توانی برای بیچارگان چاره‌سازی کنی؟

هوش مصنوعی: ای باد صبا، وقتی به خانه او می‌روی، داستان آوارگان را برایش بگو.

هوش مصنوعی: دل دیوانه خسرو نمی‌تواند خوب باشد. چگونه می‌توانم از چهره‌های زشت و بد بگویم؟