هوش مصنوعی: آن موهای زیبا و کج و کوله را بر روی صورت ماه گذاشت و سرش را از خط و خش آن چهره زیبا دور کرد تا خودش را مانند خورشید پنهان کند.

هوش مصنوعی: وقتی گل زیبایی او را در باغ دید، از شرم و حیا، از خودگذشتی و به خاطر او قدمی پیش گذاشت.

هوش مصنوعی: مانند قد و قامت او، بستانی را به تصویر بکش که وقتی سرو بلندی را می‌بیند، سبزه‌ها را زیر پایش می‌گذارند و سر خود را به احترام او پایین می‌آورند.

هوش مصنوعی: دیدم که رقیب او در کنار سگش نشسته است. به او گفتم که حالا به چه حال است و خر خود را پیدا کرده است؟

هوش مصنوعی: ای نصیحت‌گر، چرا بی‌جهت مدام مرا نصیحت می‌کنی؟ بگذار که خودم راه خود را بروم و دیوانگی‌هایم را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: از آن پیراهنی که به تن دارم، همیشه در دل غم و اندوه دارم، چرا که آن غم مانند دامی است که جان من را به خود درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: خسرو گفت که از در خانه‌ام برو و به جای دیگری برو، اما من پاسخ دادم که سگ خانه نمی‌گذارد.