هوش مصنوعی: لب‌های تو تنها خون دل را بیشتر نمی‌کنند و چشمان تو جز اشک جگر سوختگان چیزی نمی‌ریزند.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و نورانی تو مانند ماه است و هیچ کس نمی‌تواند به اندازه‌ی تو محبت و زیبایی بیاورد. همچنین، هیچ ظلم و ستمی نمی‌تواند بر زیبایی و مهربانی تو افزوده شود.

هوش مصنوعی: زمانی که خیال حمله ترکان به سراغت بیاید، عاشق واقعی که جانش را می‌فروشد، چه کار می‌تواند بکند وقتی که نتواند محبت را از دلش خارج کند؟

هوش مصنوعی: سخنان تلخ تو مانند زهر، در دل دیگران تاثیر می‌گذارد. جالب این‌که در این زهر، کسی نمی‌تواند جادوی خاصی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: من از خودم دست می‌کشم و هوشیاری‌ام را کنار می‌گذارم تا رشته زلف‌های تو باعث دیوانگی‌ام نشود.

هوش مصنوعی: مردم همیشه به من نگاه سرزنش‌آمیز داشته‌اند، اما آیا این مردم اکنون از تو چنین نگاهی خواهند داشت؟

هوش مصنوعی: چند بار با خسرو مایه‌‌دار و شکوهمند، مثل گردباد سرگردان شده‌ایم و هرگز به او برنمی‌گردیم. او هم هرگز به فکر گرداندن سرنوشت ما نیست.