هوش مصنوعی: دل چه کاری می‌تواند بکند وقتی که می‌بیند تو به او ظلم می‌کنی؟ او آن‌قدر عاشق توست که حتی اگر جانش را هم بخواهی، تردید نمی‌کند و فورا پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: لازم است که در روزهای زیبایی تو، غنچه‌ها به خارها دوخته شوند تا کسی از زیبایی تو صحبت نکند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به چهره‌ی گلی سرخ نگاه می‌کند، ممکن است از زیبایی آن غافل شود و نتواند عیب‌های پرندۀ سیاه‌رویی را ببیند.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی بزرگ مانند کوه بر دوشم است و من به سختی آن را تحمل می‌کنم؛ حتی یک تار مویم نیز نمی‌تواند این فشار را بر دوش بکشد.

هوش مصنوعی: هر لحظه، اسیری که صبر نداشت، در آتش سوخت و بی‌هدف در دنیا سرگردان شد؛ کسی که به ایمان و توکل تکیه نکند، همیشه در رنج و عذاب خواهد بود.

هوش مصنوعی: از این لحظه که باد خنکی می‌وزد، احتیاط کن تا نتیجه‌ای بر تو نگذارد، زیرا باد خزان می‌تواند با گل‌ها و سنبل‌ها نیز چنین کند.

هوش مصنوعی: اگر بگذارم که تصویر تو در چشمم بنشیند، باید روزنه‌ای برای عبور از سنگینی وجودم به آب باشد، وگرنه نمی‌توانم به آن فکر کنم.

هوش مصنوعی: کار خسرو به پایان رسید و تو می‌دانی که من خواستم تا خیال تو در این موضوع از یاد نرود و غفلت نکنی.