هوش مصنوعی: اگر موهای تو از باد به هم نریزد، مردم بیچاره هرگز اینقدر دل‌شکسته و سردرگم نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: آه از آن چهره که جانم را به لب رسانده است، کاش که هیچ مسلمان دیگری گرفتار درد و suffering نشود.

هوش مصنوعی: ای مسلمانان، چرا موی خود را ببندید؟ در حالی که دل این مسکین نمی‌تواند آرام بگیرد و در آشفتگی است.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که دل دیوانه‌ام گناهی دارد، چرا که عشق ورزیدن است و در تمام عمر به آرامش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: ای خدای من، از درد و رنجی که به دل من می‌زند نگزین، هرچند که او بدی کند و هرگز پشیمان نشود.

هوش مصنوعی: مردم در حالتی از گیجی و سردرگمی به سر می‌برند، اما من در مورد کسی فکر می‌کنم که تو را ببیند و نتواند حیرت و شگفتی خود را پنهان کند.

هوش مصنوعی: من به امانت و وفای خود نسبت به دوستیم ادامه می‌دهم، هرچند که هیچ‌کس نمی‌تواند به درد و رنج من توجه کند و در کنارم بماند.

هوش مصنوعی: در این زمان که وفا کم یاب شده و بحران‌ها بر سر راه است، حتی اگر تلاش کنم، هرگز قیمت این ارزش در دوران تو پایین نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: عاشقان واقعی از لذت عشق آگاهند، اما کسانی که در بند تمنیات دنیایی هستند، نمی‌توانند این لذت را درک کنند. مانند مگسی که به دنبال قند است و هرگز نمی‌تواند به نمکدان دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: خسرو مانند آهوئی است که از خوبان فرار کرده؛ اگر دلی شجاع داشته باشی و به او نزدیک شوی، او خیلی نگران نمی‌شود.