هوش مصنوعی: مست من که از جشن و دور و برش بی‌خبر است، زمانی که به خانه می‌رود، جانش با زیبایی آن نرگس، که حالتی مستانه دارد، همراه می‌شود.

هوش مصنوعی: دشمن جان من در مقابل تو، ای تیرانداز، نیست که بدی ببیند و از من فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: در تو تعجب و شگفتی وجود دارد و نمی‌داند که چه وقت زیبایی تو را خواهد شناخت. این زمان تنها زمانی مشخص می‌شود که عشق، به خانه دلش بیاید.

هوش مصنوعی: من به خاطر جفا و ظلم تو شکرگزاری می‌کنم؛ چون وقتی خون بندگان ریخته شود، تمامی گفته‌ها و اعمال متکبرانه و بیهوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم آرزو دارند که به زندگی پرشکوه و تجملاتی پناه ببرند، در حالی که تو باید صبر کنی تا زیبایی و جذابیت تو به اوج برسد و درخشش زلفت فرصتی برای جلب توجه دیگران فراهم کند.

هوش مصنوعی: زلف‌های زیبای او به قدری دل‌فریب است که دل مجنون می‌تواند به راحتی عاشق و دیوانه‌وار شود.

هوش مصنوعی: ای ساقی، چون نگاهت به من افتاد، باده را در جام بریز تا پیمانه پر شود.

هوش مصنوعی: چنان که پروانه به خاطر عشق، خود را در آتش شمع می‌سوزاند، عارف نیز از شدت عشق خود، از سوختگی عاشق شمعی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر شب خسرو و یارش در کنار هم هستند و هر بار به اندازه‌ای صحبت می‌کنند و عشق را در دلشان زنده می‌کنند.