هوش مصنوعی: خوشا به حال بادی که هر روز به سمت تو می‌وزد، اما غمناک است آبی که از چشمانم به سمت تو جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمم پر از اشک و غم است، اگر خوب دقت کنی، هر جا که اشک عشاق جاری شود، به سمت تو خواهد آمد.

هوش مصنوعی: جان به دنبال آن باد روان است که عطری از خود به جا می‌گذارد، چون اینجا هر از گاهی بوی تو را پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: هر شب به خاطر خیال تو دیوانه‌وار و بی‌خود می‌شوم، چون تمام شب در فکر چهره‌ات هستم و این فکر تا صبح ادامه دارد.

هوش مصنوعی: زندگی شیرینی که به تلخی می‌گراید، هر لحظه می‌تواند ما را مست کند؛ چرا که در لذت آن تلخی، زمان و خودمان را فراموش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: شعله‌های آتشین احساسات من می‌جهند و من در این آتش می‌سوزم، اما نباید این زیبایی و جذبه‌ات بر من اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر این که نگذارند روزی به پیش تو بیاید، هر شب به آرامی و به طور مخفیانه از کوچه‌ات عبور می‌کند.