هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند ماه است و موهایش شباهت به تاریکی دارد، در حالی که عسل در لب‌های شیرینش جاری است و پر از لذت است.

هوش مصنوعی: چشم‌هایتان را نباید باز کنید، مگر زمانی که او در مقابل‌تان باشد. در آن لحظه، مانند ماه نو که در نور مهتاب می‌درخشد، به او نگاه کنید.

هوش مصنوعی: در برابر محراب دو ابرویت که همچون قوس زیباست، به خاطر زیبایی‌ات دست به دعا بلند کرده و به خداوند می‌نگرم.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌اش را زیر چانه‌اش دیدید، در انتهای مقنعه‌اش چه چربی‌ای را مشاهده کردید که به او اطراف داده است.

هوش مصنوعی: چشمان او به قدری زیبا و جذاب هستند که هر مژه‌اش مانند قلمی مشکی عمل می‌کند و گواهی بر این می‌دهد که عشق و احساسات عمیق او می‌تواند باعث به وجود آمدن درد و غم در دل دیگران شود؛ با این حال، او هیچ اشکی نمی‌ریزد و هیچ نشانی از اندوه ندارد.

هوش مصنوعی: زلفی که بر چهره معشوق افکنده شده، به خاطر زیبایی‌اش دل را به خانه‌اش می‌آورد، اما این زیبایی نتوانسته تأثیر عمیقی بر دل بگذارد، و هیچ نقطه‌ای از دل به قمر (ماه) اشاره نمی‌کند یا نمی‌تواند به آن نگاه کند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، شوق و هیجان ناشی از غبار موهایش، باعث می‌شود که تمام جهان پر از بوی خوش عنبر شود.

هوش مصنوعی: هر وقت که موی زیبا و پرجلوه‌ای از سر آن جوانان بگذرد و به پای مرکب برسد، سم مرکب هم بانوا و نازک‌طبعی به تماشای آن می‌نگرد.

هوش مصنوعی: او همان نوروز من است و وقتی که جعد او بر پای راستش بیفتد، شب دیگر به دلایلی که دارد، به روز نمی‌نگرَد و از آن نمی‌ترسد.

هوش مصنوعی: در باغ گل، زیبایی گل تازه‌ای که قامت باریک و پوشش کمی دارد، به چشم می‌آید و کسی به آن نمی‌نگرد.

هوش مصنوعی: هر روز بنده‌ای که در وصف زیبایی‌های خسرو می‌نویسد، دفتر و دیوانش را تازه و مرتب می‌کند.