هوش مصنوعی: هر لحظه سرم به خاک تعظیم می‌افتد و دل‌دردم به بهانه‌ای به درگاهش می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو مانند تیری هستی که به عمق جان نفوذ می‌کند، همان‌طور که احساسات و یادها در درون سینه‌ام حاضرند و به خاطر می‌آیند.

هوش مصنوعی: در دل خود، کینه و حسد را کنار بگذار و به خیال خود حرف بزن، تا شاید به خاطر رفع مشکل من، شخصی به میان بیاید و کمک کند.

هوش مصنوعی: از داستان خواب برمی‌خیزد، اما این که آیا در این روایت من به قصه‌ای بدل شود یا نه، مشخص نیست.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف و چهره‌ات گرفتار شده و چگونه می‌تواند آزاد شود؟ شب مثل دزد ماهتابی است که به خانه‌ای وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: از درد و غم تو آن‌قدر می‌سوزم که اگر بخواهم درباره‌اش صحبت کنم، گویی آتش دل به زبانم می‌آید و احساساتم را به وضوح بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: صبح زود بود، ای خدا، که رقیب من از جایی دیگر شب را نوشید و حالا در حال آمدن است.

هوش مصنوعی: ای معشوق زیبا، بیا که شاه به خاطر تو هر شب چشمانش را باز کرده و منتظر ورود تو است.