هوش مصنوعی: ای خدا! چگونه می‌توانم این فکر محبوب را از جانم بیرون کنم، مانند آبی که از سینه‌ام به‌سوی بیرون می‌جوشد و همراه با آنگری و ناله‌ام جاری شود؟

هوش مصنوعی: من زیبایی‌های خوبان را در ذهن خود حفظ کرده‌ام و سعی می‌کنم از چشمان کسی که در دل دارم دور شوم، زیرا در دل او جایگزین من هستم، مانند جریانی که در رودخانه جاری است.

هوش مصنوعی: در غم من، افرادی که به خاطر من به خاک افتاده‌اند، در حیرتم که چرا او بر روی استخوان‌های من مثل آب به آرامی عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کبک کوهستانی که به زیبایی قدم‌هایت می‌نازی، لطفاً نشان بده که آن سرو بلند و خوش‌حالت چگونه است که همچون رود در جریان است.

هوش مصنوعی: شکست و نابودی من موجب عبرت دیگران خواهد شد. ای مسلمانان، من بر این باور هستم که مصیبت‌ها سرانجام به دیگران نیز منتقل می‌شود، مانند جریانی که به طرفی می‌رود.

هوش مصنوعی: مردم می‌گویند که باید از او حق خود را مطالبه کنی، اما من از گفتن این موضوع پرهیز می‌کنم و این داستان به راحتی بر زبانم جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: تو که به من نصیحت می‌کنی، نمی‌دانی که از دل بی‌قرارم، چهره‌ام مانند آن جوان، همچون جریانی بی‌وقفه است.

هوش مصنوعی: دیروز ظلم و ستمگری را یاد کردم که دل بی‌رحمش به حال من می‌تپد و این سخن به مانند جریانی از آب از درون قلب من منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه جان و دنیای من به خاطر خسرو در آب است، با این حال، آرزوی من فقط همان دل و جان و دنیا را می‌خواهد، مانند آن رود.