هوش مصنوعی: ای ساقی، شراب بده تا بیرون از خاک سبزه‌های تازه و سرسبز جوانه زده است، همچنان که خط سبز جوانان زنده و شاداب را برافراشته است.

هوش مصنوعی: در خیال تو، ای تصور زیبا که ابروهایت مانند ماه شب عید است، جان من به تو وابسته است و با تو زندگی می‌کنم، حتی اگر در دوردست‌ها باشی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در میان انسان‌ها هرگز مانند چهره تو را ندیده است؛ حتی هنرمند خالق که از ابتدا نقش آدم را طراحی کرده، نتوانسته چنین زیبایی را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: صبح، نسیم خنکی از خاک محبوب تو به من می‌وزید و من، در حالی که اشک‌هایم بر سر کوی تو جاری بود، به این سو و آن سو می‌دویدم.

هوش مصنوعی: ای نصیحت‌کننده، از من چه انتظار داری؟ من هیچ وقت به راهی نمی‌روم که روزی مانند شیخ باشم یا پیروی کنم.

هوش مصنوعی: اگر تمام دنیا با ظلم و ستم به من حمله کنند، هیچ کس نمی‌تواند پیوند دوستی‌ام را قطع کند.

هوش مصنوعی: دوستان می‌گویند که خسرو در وفاداری‌اش سرزنش می‌شود، ای عزیزان، زیرا هر لحظه نمی‌توان به کسی دیگر کمک کرد یا یاری رساند.