هوش مصنوعی: دیشب بوی گل مرا به یاد آشنایی‌ها انداخت، به‌طوری که جانم چنان دلتنگ شد که احساس کردم باید خود را در معرض خطر قرار دهم و زندگی‌ام را به باد دهم.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که همزمان با شکفتن و ظاهر شدن مثل گل، از خودم خارج شوم. چرا که این باد صبحگاهی که روزگاری در باغ‌ها و گلستان‌ها با تو بودم، خاطرات آن روزها را برایم زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق به جز ویرانی چیزی به جانم نیاورده است، هرچند که هر لحظه با دیدن چهره‌ات اشکی از چشمانم جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه مستی به سراغم بیاید، دل من آباد بود و اکنون صدای صوفیان در این خانه پر از آرامش طنین‌انداز شده است.

هوش مصنوعی: ای حاکم، از ما سخن در مورد خونخواهی بر یار خود نمی‌شنوی، زیرا کسانی که در عشق جان باخته‌اند، حقشان نیست که در محاکمه‌ای دعاوی مطرح شود.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبای دلربا نوازش کند، آنگاه خود فریبنده است همان جام شیرینی که شیرین در دست فرهاد گذاشت.

هوش مصنوعی: من هر روز نشسته‌ام و از چشمانم اشک می‌ریزم. ببین که دل من چطور خونین شده است! این وضع برای پادشاه (خسرو) چه چیزی را به ارمغان آورده است؟