هوش مصنوعی: عاشقانی که به تو عشق ورزیده‌اند، تا صبح در غم و اندوه غوطه‌ور هستند. هرچند ممکن است که بهتر باشد پیش تو به روشنی و بدون درد و سختی بگذرانند.

هوش مصنوعی: مردم غمگین و بی‌نوا هستند و در عین حال برخی هم شاد و سرمستند. اگر جامی وجود داشت، آن‌ها هر شب تا سپیده‌دم مانند ماهی در درخشش آن می‌درخشیدند.

هوش مصنوعی: صدای چنگ من از دل خون جگر بلند است، اما دوستان تو در کنار هم ساز می‌نوازند و در کنار هم می‌نشینند و مشغول خوش‌گذرانی‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی تو دستان بخشندگی‌ات را باز کردی، آسمان بی‌حرکت ماند و ستاره‌ها در هفت گنبد مانند آدمی در گرمابه ایستادند.

هوش مصنوعی: چشم‌های این دو نفر به مانند آفت برای خسرو شده‌اند و به همین خاطر من از حال آن‌ها در حال خونریزی هستم و خودم نیز در درد و رنج غوطه‌ورم.