هوش مصنوعی: عاشقان وقتی که غم تو را به یاد می‌آورند، با شراب سرخ این غم را می‌نوشند. گرچه این غم تلخ است، اما به خاطر یاد تو، مثل شکر شیرین می‌شود.

هوش مصنوعی: عمر از دست رفت و جوانی و سرسبزی‌ات باقی نماند. خوشا به حال پرندگان که از شاخسار جوانی‌ات بهره‌مند شدند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی که با قامت بلند و شکوهش در دنیای زندگی می‌کند، در واقع در مسیر زندگی مرده‌ها قرار دارد، زیرا هر لحظه حسرتی تازه بر دلش نشسته و او را آزار می‌دهد. در واقع، این احساس ناکامی و اندوه بر او سایه افکنده و او را به تفکر در مورد مرگ و فانی بودن دنیا سوق می‌دهد.

هوش مصنوعی: روزها به سرعت گذشت و خاطره‌ای از ما در دل تو باقی نماند. ای عفاک الله! غم دوستان بر تو بهتر است که از این وضعیت رنج بکشی.

هوش مصنوعی: من در خودم غم و درد را فرو خوردم و بعد از آن، جوانمردی را پیشه کردم، زیرا کسانی که به درستی با ناملایمات روبه‌رو نمی‌شوند، کمتر از من می‌توانند طعم زندگی را بچشند.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی خواسته‌ات برآورده شود، لااقل دیگر به کسی طعنه نزن. هیچ کس تا به حال ندیده که قبل از اینکه عسل را بچشند، شکر بخورند.

هوش مصنوعی: ما به خاطر درد و سوز فراق در حال لذت بردن از وصال نیستیم؛ کسانی که در آتش عشق می‌سوزند، چگونه می‌توانند شربت خوشبویی مثل کوثر را بنوشند؟

هوش مصنوعی: ای کسی که هنوز دردی را تجربه نکرده‌ای، چگونه می‌توانی بفهمی چه خبر است؟ کسی که جانش شیرین و با ارزش است، وقتی با سختی‌ها مواجه می‌شود، توانایی تحمل و مقاومت در برابر مشکلات را دارد.

هوش مصنوعی: ای نسیم، به سوی خسرو برو و بویی از او بیاور. هر جا که خوشگذران بی‌غم، مشغول نوشیدن هستند، ساغر را غرق کن.