هوش مصنوعی: چند بار تو را از دور می‌بینم و دلم خیلی ناراحت می‌شود. چند بار از غم و اندوه آن قدر گریه می‌کنم که حس می‌کنم روح و جانم کم رنگ شده است.

هوش مصنوعی: سرنوشت علیه من قیام کرده است، تو دیگر چرا نمی‌خندی؟ هنوز نمک‌داری‌ات بر دل من سنگینی می‌کند، چون‌که جگرم سوخته است.

هوش مصنوعی: روزی که تو با سر کج و حال خرابت به خانه من آمدی، تمام زندگی‌ام به هم ریخت و ویران شد.

هوش مصنوعی: دل به خاطر زیبایی تو سوخته بود و حالا با دیدن چهره‌ات، این سوزش بیشتر شد، مثل اینکه ماه به آفتاب تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: وجود من به خاطر زیبایی و فریبایی دماغ تو به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و به نوعی به غارت رفته است. این زیبایی برای من مثل یک دزد بوده که خواب و آرامش را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر از غمم بگویم، خشمگین می‌شوی. پس چه راهی دارم؟ داستان من به قدری غم‌انگیز است که این پاسخ مناسب آن است.

هوش مصنوعی: خسرو که به شدت از درد و رنج خود رنج می‌برد، شبی در یک مجلس در میان افرادی که دیدگانشان روشن و خوشحال بود، از وضعیت سخت و ناراحت‌کننده خود سخن گفت، در حالی که همه به شدت افسرده و غمگین بودند.