هوش مصنوعی: شب که قمر من بر دلم غم می‌زند، اشک‌های طوفانی‌ام مانند تیر بر دلم می‌نشیند و این بار سنگین از گریه‌هایم به تلاطم می‌آید.

هوش مصنوعی: هر لحظه غم و اندوه به سراغ من می‌آید و مرا در困 و درد غرق می‌کند. آن روزنه‌ای که در دل من وجود دارد و می‌تواند از تیرهای غم و اندوه رهایم کند، در حال شکست است.

هوش مصنوعی: اگر عاشقان از ظلم و ستمی که بر آن‌ها می‌رود رنجیده و خسته شوند، این موضوع عیبی ندارد. من امیدوارم که آن معشوق ما هم به این شکل ما را بشکند و از پا درآورد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه از او دلخورم، احساساتم را به او وابسته کرده‌ام. هرچند که خودم عهدش را شکسته‌ام، اما می‌خواهم که او نیز پیمانش را نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: از آن سنگی که ممتحن بی‌پناه را آزمایش می‌کند، دل بی‌سنگ من نمی‌تواند آن شوخ را از سنگ سخت محنت جدا کند، جز اینکه جوهر جان را بشکند.

هوش مصنوعی: خسرو همیشه به دنبال محبوبش می‌گردد و اگر پایش در کوی او آسیب ببیند، حاضر است رقیبانش را از سر راه بردارد.