هوش مصنوعی: می‌خواهد آن درخت زیبا امروز در بیابان قرار بگیرد تا بعد از چندی هر پیراهنش مانند گل، منحصر به فرد و خاص شود.

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و پاکی او، چشمان زیادی وجود دارد که به او عشق می‌ورزند، اما این دیده آلوده من به هیچ عنوان شایسته دیدن او نیست و به نوعی بر خودم افسوس می‌خورم که به او نمی‌رسم.

هوش مصنوعی: من به او گفتم که فلانی دیوانه شده است، او پاسخ داد که این موضوع برای من چه اهمیتی دارد؟ عاشق بودن چه فایده‌ای دارد اگر حالا که از عشق رها شده، نگران نباشید و بگذارید او به حال خود رها شود.

هوش مصنوعی: تو آن بدخویی نیستی که از دل بروم، عمرم در این اندوه می‌گذرد و جانم در این حسرت می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو نیایی، پرهیزکاران در خفا هستند و به تعابیر خود زندگی می‌کنند. اما به محض این که تو ظهور کنی، همه چیز برای آنها روشن و واضح می‌شود و فعالیت و رونق زندگی‌شان آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: عاقلانی که عشق را درک نکرده‌اند، نباید خود را متفکر بخوانند؛ زیرا وقتی دل به عشق مشغول شود، دیگر عقل نمی‌تواند در جای خود باقی بماند.

هوش مصنوعی: شراب در دست، در حال سرمستی و چرخش، از جلوی مسجد عبور کن و بگذار صوفی که ادعای زهد دارد، رسوا شود.

هوش مصنوعی: به ظاهر نگران نباش که خسرو بیهوده و بدون دلیل صحبت می‌کند؛ بلبل وقتی روی گل را می‌بیند، دیوانه و عاشق می‌شود.