هوش مصنوعی: عشق و دیوانگی دوباره در حال ظهور است و شگفتی‌های آن به زودی نمایان خواهد شد. آن کسی که به تماشای این زیبایی‌ها می‌رود، به زودی بازمی‌گردد و از آنها بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: کسانی را که کشته شده‌اند، در هر سو به دنبال ستیزه‌گران خود هستند. من در میان که پوچ و ترسان هستم، او با شجاعت به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: او در مسیر خود بر من ستم می‌کند، ای کاش از آن قدمی که به سمت من می‌برد هلاک شوم. اگر او نخواهد مرا بکشد، هیچ‌گاه از این موضوع صحبت نکن تا او برود.

هوش مصنوعی: درخواستم از تو این است که در این لحظه برایم یاد و اشاره‌ای داشته باشی، و قلب حزن‌زده‌ام را شاد کن. امروز فرصتی است که باید از آن بهره‌مند شویم، زیرا زندگی و جوانی‌ام ممکن است فردا از دست برود.

هوش مصنوعی: اگر در خاکم پوسیده شوم، ای باد خوشبو، آنجا گلی بر سر خاک من بپاش که آن سرو زیبا، نشانه من است.

هوش مصنوعی: دل را به نیرنگی تسلیم می‌کنم تا در لحظه‌ای بدون قدرت، مانند پرنده‌ای که به دستم وابسته است، به همان جایی که می‌خواهد پرواز کند، برود.

هوش مصنوعی: نگاه به نظارت و کنترل از بیرون آسان به نظر می‌رسد، ولی ای یوسف، در اینجا بفهم که چطور خون زلیخا در جریان است و به تبع آن چه عواطف و احساساتی در حال شکل‌گیری است.

هوش مصنوعی: ای نگهبان آن مکان، تو هم شاید مانند ما فکر می‌کنی، اما آیا از آن شبی که بر ما گذشته خبری داری؟

هوش مصنوعی: از آنجا که دلم به عشق او شیدا شده، اما آرزوی ما به حقیقت نمی‌پیوندد. سال‌هاست که برای دیدن خسرو (عشقم) در آرزو و خیال به سر می‌برم و عمرم به همین حالت می‌گذرد.