هوش مصنوعی: غم و اندوهی که بر دل ما نشانده شده، همچون زخمی عمیق و جانکاه است. ای پروردگار، چه بار سنگینی بر دوش ما گذاشته شده است!

هوش مصنوعی: دوستان و همراهان رفتند و قلب ما را با خود بردند و دامن ما را از دست‌مان رها کردند.

هوش مصنوعی: اگر ای باد، در آن مسیر با آن‌ها همراه شوی، مراقب باش که دل آواره ما را جستجو نکنی.

هوش مصنوعی: در شب‌ها از درد و رنجی که در دل دارم، آه و ناله می‌کنم و اگر تو از حال ما باخبر بودی، به ما رحم می‌کردی.

هوش مصنوعی: شاید روزی به یاد نیاورد که شب‌های دوری چگونه بر سر عاشق بیچاره ما می‌گذرد.

هوش مصنوعی: بوی جگر سوخته در همه جا پیچیده و به خودی خود حال و هوای مکانی را تغییر داده است. پس بیایید به این خانه پر از درد و رنج، آتش بزنیم.

هوش مصنوعی: همه همسایه‌ها اشک من را دیدند و با تعجب گفتند که اگر این سیل ادامه پیدا کند، ممکن است خانه ما را هم ببر‌د.

هوش مصنوعی: به جز خستگی و اندوه، دل هیچ کس به عشق و محبت فرمانبردار نخواهد بود؛ زیرا سرنوشت ما به شدت ناعادلانه است.