هوش مصنوعی: عشق به دل ما وارد شد و آن را از دستمان گرفت و تدبیر و عقل ما را هم به تنگنا انداخت.

هوش مصنوعی: شادی و خوشی و آرامش و راحتی هر کدام به گونه‌ای از دل من رخت بربسته و جدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر قلبی که در سینهٔ کسی جای گیرد، یا غم را در دل می‌پذیرد یا عشق را به سوی او می‌برد.

هوش مصنوعی: دوست آمد و دل را مثل یک خانه زیبا کرد، در حالی که پادشاه به سراغ خانه‌ی فقیر رفت و آن را نیز برد.

هوش مصنوعی: ما که به خاطر غم و اندوه فکر او افسرده و پریشان شده بودیم، تندباد موهایش ما را از مکان و حال خود خارج کرد.

هوش مصنوعی: اشک و غم او از میان شهر و بازار به بیرون آمد و همه کسانی که اهل تقوا و پارسایی بودند، تحت تأثیر آن قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: در شب، چهره او را در خواب دیدم و به محض اینکه چشمانم را باز کردم، مرا تسخیر کرد.

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند یک سیل دل را می‌برد و خواب را از من می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این چشم من، که اگر نابینا هم باشد، پیش همه آبروی ما را بَر می‌دارد.

هوش مصنوعی: دل بی‌قراری که مثل خسرو پریشان است، نمی‌دانم غم او را کجا برده و به کجا می‌خواهد برود؟