هوش مصنوعی: ای قهرمان، به آرامی به پای اسب نگاه کن و ببین که این بیچاره چه وضعیتی دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مردم از نیکی و خوبی دور شوند و دست دیگران را به خاطر زیبایی‌اش از دست ندهند، باید بدانیم که در دنیای ما همچنان ناپسندها و آزردگی‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: به قدری تو بلند و عالی هستی که هیچ‌کس نمی‌تواند به تو برسد. حتی اگر کسی بخواهد به تو دست بزند، دستش به تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من از دست زیورهای گیسوی تو فرار نمی‌کنم، چرا که تو مرا به شیوه‌ای که می‌خواهی، به چنگ می‌آوری.

هوش مصنوعی: وقتی چشمانم از تو دور می‌شود و دل غمگین من به عشق تو می‌سوزد، دیگر نمی‌توانم از این سوختن و درد فاصله بگیرم، مانند آتشی که نمی‌تواند از سوختن خودداری کند.

هوش مصنوعی: ترسم که بی‌دلیل به خاطر آرزوی تو، کسی که به کار قصابی مشغول است نتواند به خوبی از گوسفند نگهداری کند.

هوش مصنوعی: نصیحت کسی در دل من جا نمی‌گیرد، زیرا دل من از شوق پر شده و دیگر جایی برای نصیحت باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: در عشق، ملامت و سرزنش مانند آن است که زخم تازه‌ای بر صورت کسی بگذاری که در حال درد کشیدن است.