هوش مصنوعی: ای محبوب، از من که بیچاره و خسته‌ام چه کاری برمی‌آید؟ چرا جدایی تو با من این‌طور سرسختی می‌کند؟

هوش مصنوعی: از زلف‌های تو ناله دل بلند می‌شود، همچنان که صدای زنجیر از حرکت آن برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: رویت را پنهان نکن، زیرا اگر این کار را کنی، از شرم گل‌ها پژمرده شده و در حضورت می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من خاک تو هستم، پس چه تفاوتی دارد؟ کسی خود را به اندازه خاکش ارزش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که جایگاهی در دل شاهان پیدا کردی، جان و زندگی‌ات از درون تو می‌گریزد.