هوش مصنوعی: دل من جایی جز کوی تو نمی‌شناسد و هیچ چیز دیگری مثل تماشای گل و باغ را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی آن چهره را ببیند، نمی‌تواند با پای خود مسیر زندگی را پیدا کند.

هوش مصنوعی: هر چشمی باید از دیدن آن چهره‌ی زیبا پرهیز کند؛ زیرا آنقدر دلرباست که نامحرمان نمی‌توانند آن را ببینند.

هوش مصنوعی: وقتی که یاد دوری و جدایی به جانم می‌ریزد و از دل خون می‌چکد، افسوس که آن کسی که به من عشق می‌ورزد، از درد و رنج من آگاه نیست.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی آن شخص بدخلق را درک کنی، ای باد، به او بگو که من را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: ای جان، آه خود را در دل پنهان کن و بسوز، زیرا دودی که از این دل سوزان برخیزد، هیچ‌کس راهی برای دیدن آن نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: برو، ای سر که به عقل خود ناراضی هستی، زیرا ما در حال سرمستی هستیم و عقل نمی‌تواند این حالت را درک کند.

هوش مصنوعی: سخن از درد و رنج همیشه با کسانی که غمگین و افسرده‌اند، مطرح نمی‌شود؛ زیرا تنها دل می‌تواند این مسیر را درک کند، ولی بدن از آن آگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: خدایا، به دوست من برکت و سعادت عطا کن، هرچند که دشمن او از درد و رنج او بی‌خبر باشد.