هوش مصنوعی: دل من به شدت غمگین و آسیب‌دیده است، اما معشوق از این موضوع بی‌خبر است و اگر هم بگوییم که چقدر این درد عمیق است، باز هم نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: ای مسلمانان، به کی بگویم که دلم پر از غم عشق است؟ چون هیچ‌کس نمی‌داند که من در چه حال و روزی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: مسیحا می‌داند چگونه افرادی را که مرده‌اند زنده کند، اما او نمی‌تواند درد من را درمان کند.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که من رنج می‌کشم، وقتی کسی که نمی‌فهمد، نمی‌تواند غم من را درک کند؟

هوش مصنوعی: دل من در حالتی غیرقابل کنترل و مستقل است که به هیچ چیزی جز خواسته‌های خود توجه ندارد و به ندای من گوش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که به حقیقت پنهانی آگاه شده، مراقب باشد که نتواند لذت‌های زندگی را به درستی مدیریت کند.

هوش مصنوعی: او کسی نیست که در دین ما مسلمانی به شمار آید، زیرا که عشق را کفر می‌داند و ایمان را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: عاشقان درک درستی از وضعیت خود ندارند و به خاطر درد و رنجی که عاشقی به همراه دارد، نمی‌توانند به طور منطقی فکر کنند.

هوش مصنوعی: در همسایگی ما یک سرو زیبا و سرزنده وجود دارد که اصلاً نمی‌داند چگونه از دیگران جدا شود، گویی تنها در دل و جان او نشسته است.

هوش مصنوعی: گاهی پیش می‌آید که در حال مستی لب او را می‌بوسم، چون این خبر هیچ‌کس را نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: تو به یاد نگیری که چگونه چشم و ناز را از بین ببری، زیرا هیچ‌کس چنین طرز عمل و شیوه‌ای را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: تصور تو را در چشمانم ببین، تا این که نگویی گل در صحرا چگونگی شکفتن را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: ای زیبا، دل سنگی تو هیچ‌گاه حق و حقیقت رنجِ جدایی را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: خسرو نمی‌داند که چگونه باید برود، جز اینکه به سوی تو باشد، زیرا بلبل هم نمی‌داند که جز راه گلزار کجا برود.