هوش مصنوعی: سوار من، کسی است که درونش مسیر و مقصدی دارد، اما در عین حال، زبانش پر از عشق و محبت است و دلش مملو از کینه و حسادت.

هوش مصنوعی: تصور اسپ آن شخص، شطرنج بازی است که هر حرکتی که انجام می‌دهد با استخوان سینه‌اش همراه است.

هوش مصنوعی: از بوسیدن شکرین دهان او، عطر و طراوتی به پاهای سمندش بخشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: از این به بعد ما و زندگی فقیرانه، مثل فردی که می‌خواهد لباس پشمی بپوشد، در یک مسیر خواهیم بود.

هوش مصنوعی: او بر ما بی‌رحمی می‌کند و نمی‌داند که حقِ برقراری ارتباط و دوستی دیرینه‌ای بین ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: امروز به خاطر این ماه، دل بر دوستان کینه‌ورز نمی‌دارم.

هوش مصنوعی: دل خسرو به پا می‌مالد، اما فقط زمانی ترس ندارد که زیر پا گنجینه‌ای داشته باشد.