هوش مصنوعی: ای نسیم، لطفاً از طرف من بوسه‌ای به او بده. اگر از من ناراحت شود، لب‌هایش همچون شکر شیرین است.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی قلبش را بشکند، آن وقت همه به او دل خواهند داد؛ حتی موی زیبای دلبر او نیز دلخواه آنها می‌شود.

هوش مصنوعی: آن کسانی که به زیبایی و چهره دل‌انگیز او خیره می‌شوند، هرگز از عشق و علاقه نمی‌میرند؛ چرا که دل و جانشان به او تعلق دارد.

هوش مصنوعی: اگر کعبه قبله همگان است، پس چه فایده دارد در مورد اعتبار و مقام آن کبوتر که در آن می‌گذرد، صحبت کنیم؟

هوش مصنوعی: وقتی تو با نرمی و زیبایی راه می‌روی، نسیم صبحگاهی بر روی زمین خاک می‌پاشد و اثر زیبای تو را به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به سمت درخت سرو بنگر که به زودی بر خاک می‌نشیند، زیرا هر لحظه بادی وجود دارد که سر او را می‌لرزاند.

هوش مصنوعی: دل خود را به زیبایی‌ها و ناز و کرشمه‌ها نسپار؛ زیرا نیازی به کشتن دیگران نیست، این خنجر از آنِ اوست.

هوش مصنوعی: چندین شب بی‌خوابی کشیدی، ای دل، حالا برو و برادرش را پیدا کن.

هوش مصنوعی: ای خسروا، چون لب‌هایت را می‌بوسم، به مانند این است که بر آستانه‌ی عشق، به گریه می‌افتم.