هوش مصنوعی: کسی را بشناس که به خاطر درد و رنج جدایی می‌میرد و از مسیر دوستی و آشنایی خارج نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از میان عزیزان خود به خواست و اراده خود دور نمی‌شود، اما من چه توان‌ای دارم که با سرنوشت جدایی که مقدر شده، مقابله کنم؟

هوش مصنوعی: به نور شمع و ماه و خورشید نباید چهره دوست را نسبت داد، زیرا میان آنها تفاوت‌های زیادی وجود دارد و نور آشنایی چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: وقتی که با درد و زخم جدایی روبرو می‌شویم، همچون خونی که از بدن می‌ریزد، دل انسان هم به خاطر آن جدایی به شدت می‌سوزد و می‌گرید.

هوش مصنوعی: لازمه‌اش این است که داستان صبر و جدایی را بخوانیم؛ چون که دیگر اثری از قلم هنرهای ختایی نیست.

هوش مصنوعی: خاطره‌ی دیدار معشوق، دل آزرده‌ام را خوشحال می‌کند، انگار که بشارت زیبای شکوفه‌های یک باغ روستایی به من رسیده باشد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی را که به عنوان نقد می‌بینی مشاهده نمی‌کنی، خود این هم نقدی است. پس ای دوست، به فقر و تنگدستی کسی که دچار محرومیت است، توجه کن و او را مد نظر داشته باش.

هوش مصنوعی: اگر صحبت‌هایی که با هدف خاصی بیان می‌شوند را جدی نگیری، در آن صورت آرامش و راحتی نخواهی داشت؛ زیرا گفتگوهای غیرصادقانه و ریاکارانه هیچ لذتی به همراه ندارند.

هوش مصنوعی: به سادگی به فکر وفای یار نباش، زیرا این وفا برای روح مانند شادی‌ای عجیب و باارزش است که انرژی مضاعفی به زندگی می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی، به مکان‌های پر از عشق و شور برو و از زندگی واقعی لذت ببر؛ اما دل خود را از ظاهرسازی و تظاهر دور نگه‌دار و به اهل زهد نچسب.

هوش مصنوعی: هر زمان که شاه از دوری دچار دردی می‌شود، کسی که خردمند و صبور است، این درد را احساس نمی‌کند و به آن توجهی نمی‌نماید.