امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زمانه حله نو بست روی صحرا را</p></div>
<div class="m2"><p>کشید دل به چمن لعبتان رعنا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هوای گل ز خوشی یاد می دهد، لیکن</p></div>
<div class="m2"><p>چه سود چون تو فرامش نمی شوی ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز سرو بستان چندین چه می پرد بلبل</p></div>
<div class="m2"><p>مگر ندید جوانان سرو بالا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>چو می خوری به سرم نیز جرعه می ریز</p></div>
<div class="m2"><p>که مردمی نبود باده نوش تنها را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>فروختم به یکی جرعه گنج عقل، آری</p></div>
<div class="m2"><p>شرابخواره نبیند کساد کالا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>نسیم باد صبا از برای جلوه باغ</p></div>
<div class="m2"><p>کشید بر رخ رنگین حریر دیبا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>زمین ز سبزه رنگین به چرخ می ماند</p></div>
<div class="m2"><p>به تار موی بیاویخت جان اعدا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>ز فر مدح تو صد منت است بر خسرو</p></div>
<div class="m2"><p>ضمیر مدح سرا و زبان گویا را</p></div></div>

شمارهٔ ۴۷

زمانه حله نو بست روی صحرا را
کشید دل به چمن لعبتان رعنا را
هوای گل ز خوشی یاد می دهد لیکن
چه سود چون تو فرامش نمی شوی ما را
ز سرو بستان چندین چه می پرد بلبل
مگر ندید جوانان سرو بالا را
چو می خوری به سرم نیز جرعه می ریز
که مردمی نبود باده نوش تنها را
فروختم به یکی جرعه گنج عقل آری
شرابخواره نبیند کساد کالا را
نسیم باد صبا از برای جلوه باغ
کشید بر رخ رنگین حریر دیبا را
زمین ز سبزه رنگین به چرخ می ماند
به تار موی بیاویخت جان اعدا را
ز فر مدح تو صد منت است بر خسرو
ضمیر مدح سرا و زبان گویا را

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

زمانه حله نو بست روی صحرا را

کشید دل به چمن لعبتان رعنا را

هوای گل ز خوشی یاد می دهد، لیکن

چه سود چون تو فرامش نمی شوی ما را

ز سرو بستان چندین چه می پرد بلبل

مگر ندید جوانان سرو بالا را

چو می خوری به سرم نیز جرعه می ریز

که مردمی نبود باده نوش تنها را

فروختم به یکی جرعه گنج عقل، آری

شرابخواره نبیند کساد کالا را

نسیم باد صبا از برای جلوه باغ

کشید بر رخ رنگین حریر دیبا را

زمین ز سبزه رنگین به چرخ می ماند

به تار موی بیاویخت جان اعدا را

ز فر مدح تو صد منت است بر خسرو

ضمیر مدح سرا و زبان گویا را

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات