هوش مصنوعی: چقدر غم‌انگیز است که از درد خود، فقط یک چشم را می‌بینم و آن هم هیچ چیز نمی‌بیند؛ حتی آن کسی که به سادگی دل می‌برد، هیچ غمی از این درد نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: خدایا، او هر شب در خواب خود دچار آشفتگی و نگرانی است و هیچ‌گاه نمی‌تواند خواب آرامی داشته باشد.

هوش مصنوعی: عزیزم، نمی‌خواهی که به خاطر بدی‌هایت، کسی به تو نگاه کند، اما اگر یک لحظه دوری کنی، دیوانه می‌شوم.

هوش مصنوعی: به او بگو تا از محبت و اشتیاق سرد عاشقان دوری کند، چرا که آن زلف معشوقی که خود را در آن می‌بیند، باعث پریشانی و ناراحتی اوست.

هوش مصنوعی: سخنان تو در دل ما جا مانده است، و این دلیل آن است که شب‌ها می‌گذرد و هیچ‌کس خوابش نمی‌برد.

هوش مصنوعی: من یک فرد درویش و وابسته به عشق هستم، ای عقل، از ذهنم خارج شو، زیرا این عشق مرا در کار خود راه نمی‌دهد و تو را محرم نمی‌شمارد.

هوش مصنوعی: از بی‌وفایی و ناپایداری به جایی رسیده‌ام که کارم به گورستان کشیده شده است؛ اما هنوز، ای دل، هیچ‌یک از بنای زندگی و وعده‌هایی که داده‌ایم، برایم محکم و استوار به نظر نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر ببینی که خسرو به حال نیمه جان افتاده است، چشمت از ترس جان به آن گیسوی لخت و زیبا خیره نمی‌شود.