هوش مصنوعی: کسی مانند تو که تمام شب تا dawn به یاد خدا مشغول است، چگونه می‌تواند دلش به شدت تحت تأثیر قرار بگیرد و اشک بریزد؟

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند بگوید حال من پیش تو چگونه است؟ کجا می‌تواند پادشاه یاد مرا کند؟ مانند کسی که در پریشانی و بی‌پناهی از در خانه‌ای به در دیگری می‌رود.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از غم، بیابان و دلسردی را احساس می‌کنم و مانند پرنده‌های درشت‌بال، گفتمانی را بر سر خاکی که از اشک‌هایم خیس شده، روایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر خیال تو در آب بیفتد، آب حیات آن را به شکلی درمی‌آورد که خیال تو در آن همچون جانداری زنده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: گل روی تو مرا چنان مجذوب کرده که اگر بوی گل به این جسم برسد، همه چیز در هم و برهم می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر من را به عشق خود نزدیک کنی، حداقل یک نگاه به حال و روز مسکینان بینداز و به آنها بی‌توجهی نکن، تا دوباره فرصت دیدار فراهم شود.

هوش مصنوعی: چگونه کسی مانند من که روزگار سیاهی دارد، می‌تواند نور و روشنایی ببیند؟ زیرا من در تاریکی شب به سر می‌برم و غم و اندوه دلم از تاریکی شب نیز بیشتر است.

هوش مصنوعی: سر تو در میان کوی محبوب تو به گردش درآمده است، شاید با این نیرنگ بتواند با عاشقان تو بیفتد و ارتباط بگیرد.