هوش مصنوعی: هنوز هم نگاه خواب‌آلود تو مانند ناز و کرشمه‌ای است که دل عاشقان را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد و آنها را دچار عذاب می‌کند.

هوش مصنوعی: چرا من دیوانه می‌شوم وقتی به کوچه او نزدیک می‌شوم؟ زیرا در هر گوشه، چندین نفر هستند که دلخوشی ندارند و به دنبال او می‌گردند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه می‌دانم که آن حسن و زیبایی که در نگاه تو وجود دارد، برای من مانند تیر زهرآلودی است که به سمت مرگم می‌زند، اما هنوز به شدت به آن دل می‌بندم و برایش می‌میرم.

هوش مصنوعی: چرا حال و روز شب‌های کسی را می‌پرسید که با وجود تو به عنوان غمخوار، هر شب از عمق وجودش غم فرسوده می‌شود؟

هوش مصنوعی: عزیزم، اگر بوی عود از لباس تو بلند می‌شود، ناراحت نباش. من برای تو سختی کشیدم و دلم پر از درد است.

هوش مصنوعی: زیبایی تو مانند خورشید است و تو از آن غافلی، در حالی که می‌دانی زیبایی و خوشی مانند سایه‌ای زودگذر است و خیلی سریع از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: تو مجاز هستی که به خاطر آزار و رنجی که خسرو از دلش می‌کشد، چشمانت را به روی او باز نگذاری، زیرا هر بار که او آهی می‌کشد، دنیا پر از غم و دودی می‌شود.