هوش مصنوعی: صبح بخیر! چه زیباست وقتی که این زیبایی در چشم ماست و خوشبختی ما را همراهی می‌کند، مانند ماهی که در آسمان بر ما می‌تابد.

هوش مصنوعی: اگر کسی ببیند که شخصی از زندگی چیزی نمی‌داند، جای تعجب نیست، چون ممکن است او تا زمانی که زنده است از وضعیت زندگی‌اش بی‌خبر باشد.

هوش مصنوعی: نگاه از دور به معشوق، مانند این است که بهشت برای کافر از راه دور دیده شود، زیرا این حس، احساس دیگری را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم حال من چطور خواهد شد، چون که از نادیدنت حالم بد می‌شود و اگر روزی تو را ببینم، این دیدن خودش از مردن برایم سخت‌تر خواهد بود.

هوش مصنوعی: به کسی که به دنبال عیب‌جویی از دیگری است، باید گفت که نباید به عیوب او اشاره کند، زیرا خود او نیز ممکن است در حالتی باشد که از نظر اخلاقی یا روحی در وضعیتی ناخوشایند قرار دارد. بنابراین، بهتر است به عیوب دیگران نپردازیم.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که خودت با دستت مجازات‌هایم را به من اعمال کنی. من آماده‌ام که هر قدر لازم باشد، تن به مرگ بدهم، حتی اگر بهای خونم فقط همین باشد.

هوش مصنوعی: من هرگز سرم را از خاک در تو بلند نمی‌کنم، مگر زمانی که زیر خاک، بدنم قرار گرفته باشد.

هوش مصنوعی: ای پنددهنده، بیهوده غم نخور. چه فایده دارد که بخواهی از پا خارها را درآوری، در حالی که تیر در دل نشسته باشد؟

هوش مصنوعی: به این شکل که بر وجه تو، روزی برای چشم‌انتظاران وجود ندارد، نباید تصور کنم که شب‌های خسرو، زمانی هم صبحی داشته باشد.