هوش مصنوعی: ای باد، شبی به سمت آن چهره‌ی زیبا نخواهی آمد و به کوچه‌ی آن شخص فریبنده و جذاب نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: فردی به دلیل بیداری و تنهایی‌اش احساس رنج و ناراحتی می‌کند. او به دیگری می‌گوید که اگرچه ممکن است در آینده تغییر کند، اما اکنون هیچ نشانه‌ای از این تغییر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آن محبوب دل‌انگیز به ما نزدیک شده است، ای صبر، که چه خوف و نگرانی‌ای در دل برانگخته‌ای. حال اگر نخواهی بیرون بیایم، دیگر دردمند نخواهم بود.

هوش مصنوعی: امشب فرصتی دارم که به زیبایی‌ها نگاه کنم، اما ای دل، اگر نمی‌خواهی غمگین شوی، نگذار که در نگاه اول دل‌تنگی به سراغت بیاید.

هوش مصنوعی: این زنجیر موها به شدت آزاردهنده است و جان آدم را می‌سوزاند. ای عاشق بی‌چاره، تو چه چیزی را در این زنجیر می‌کشی؟ آیا فکر می‌کنی که دیوانه نخواهی شد؟

هوش مصنوعی: ای عشق من، می‌دانم که اشک‌هایم باعث دل‌تنگی‌ات شده است. اما می‌دانم که به خاطر بدشانسی‌های من، دوباره از تو تغییر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: دل و دینم را بی‌خود به بوی زلف تو می‌سپارم و از آن خودم فاصله می‌گیرم. تو که کافر هستی، چطور ممکن است که تغییر کنی؟