هوش مصنوعی: کسی که به دنبال آرامش و خواب مناسب برای خود است، باید چگونگی حرکت خورشید و ماه را بشناسد.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره زیبا و دل‌نشین تو نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که نمی‌توان طولانی بودن راه را با هیچ چیز دیگری مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ای سربلند، تیغ مرگ از پشت به تو نزدیک شده است، پس راست بایست و کلاهی را که بر سر داری، کج نکن.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر سختی‌ها و مشکلات زندگی از پا افتاده‌اند و به زیر خاک رفته‌اند، اما قامت آن کسی که در این دنیا شایستگی و نیکی دارد، همچنان در برابر آسمان ایستاده و پابرجا مانده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که رشد گیاهان و زندگی آن‌ها به خاطر فداکاری و جانفشانی انسان‌هاست. من نیز آماده‌ام تا جان خود را فدای مردم کنم تا با این فداکاری، زندگی و زیبایی به آن‌ها ببخشم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم ماه را بر روی زمین ببینم، زیرا چهره‌ای همچون ماه را که در خاک گم کرده‌ام، فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو، مانند سرنوشتی شوم، دنیا را تیره و تار می‌کند، حتی اگر از دل خود آه و ناله‌ای برآورد، باز هم او قادر نیست راهی برای فرار از این وضعیت پیدا کند.