هوش مصنوعی: چه لحظه خوشی خواهد بود وقتی که محبوب از درِ خانه وارد شود، مانند بهار که در میان گل‌های خزان به نمایش در می‌آید.

هوش مصنوعی: در دوران جوانی، به در خانه‌اش رفته بودم و یک روز آن شخص زیبا گفت که آن مرد پیر و آشفته روزگار به زودی از در وارد خواهد شد.

هوش مصنوعی: بمان، ای اشک، در این لحظه‌ای که در آن، دل سنگین و ناپایدار از داخل در می‌آید و فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من در دل بیش از آنچه که نشان می‌دهم، عشق می‌ورزم و از این احساس شادمانم، چرا که روزی مردی با عظمت و شکوهمند از درون وجودم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: خبر از مرگ من داده‌اند و من خود نمی‌دانم که در زمانی که آن معشوق سرمست و دیوانه وارد شود، آیا زنده‌ام یا خیر.

هوش مصنوعی: اگر از من عذرخواهی کنی، ای رقیب، آن کسی که هرگز پشیمان نشده است، مانند من که مرده‌ام، از درون شرمسار و خجالت‌زده به بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: عمر من در دوری و جدایی سپری شد، و چه دردناک است که مانند آبی که به راحتی از دل کسی می‌گذرد، کسی که پس از مدت‌ها انتظار به درون زندگی‌ام باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: غم عشق به سراغم آمده و جانم را در آستانه خروج قرار داده، هنوز غمی احساس نمی‌کنم، مگر اینکه غم‌گسار از درونم بیاید.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا بی‌فایده دلت را می‌سوزانی؟ به چه دلیل به آن بخت نیکو حسرت می‌خوری که چرا یار از در درون نمی‌آید؟