هوش مصنوعی: نترس که از شکار آن شکارچی بی‌رحم، کسی به درون بیفتد، زیرا از چهره‌ی غبارآلود او، شهری به جنون خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: آن سوارانی که به خاطرشان غم و حسرت به دل دارم، مرا به شدت نگران و آشفته کرده‌اند و هر از گاهی آرزو می‌کنم که ای کاش گرد و غباری از گذشته و یاد آن‌ها به خاطرم برگردد.

هوش مصنوعی: درست است که جنس زندگی و قدرت آن ممکن است به سوی زوال برود و به زمین بیفتد، اما محبت و لطفی که بر سر این موجودات است، همچنان پابرجا و زنده باقی می‌ماند. این لطافت و مهربانی سبب می‌شود که زندگی، حتی در سختی‌ها و چالش‌ها، ادامه پیدا کند و با قدرت به راه خود ادامه دهد.

هوش مصنوعی: ای درد نادیده، نکن خنده‌ای، مبادا که از اشک چشم‌های عاشقان کسی دچار این مصیبت شود که از درونش بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: دو روز مهمان تو هستم، مرا از در خانه‌ات بیرون نران، ای عزیز، چون بز در خانه قصاب، برای آرامش نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر از من بپرسی که چرا به خاطر خون گریه می‌کنم، آیا نمی‌دانی که در نهایت هر جا که بروی، خون هم به آنجا خواهد رسید؟

هوش مصنوعی: تو خود می‌دانی که بدون تو نمی‌توانم زندگی کنم، اما نمی‌فهمم که چگونه می‌شود و چطور امکان دارد که از دوستان خوب و مهربان دوری کنیم و به دوست واقعی پشت کنیم.

هوش مصنوعی: کدام یک از سگ‌ها می‌تواند به زلف تو تاب بیاورد؟ زیرا اگر شیر هم در آن زنجیر باشد، به زانو در می‌آید.