هوش مصنوعی: انتخاب یادآوری دوباره‌ای از طریق ساقی در من ایجاد می‌کند و یاد غم‌های گذشته دوباره در دل ناخوشایند من زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: از این طرف، جدایی او مانند تیغی است که در حال کشتن من است و از آن طرف، بخت من به خاطر خوشی‌ها و شادکامی‌ها به سوی من می‌آید.

هوش مصنوعی: ای عاشق خسته، بسوز و ناله کن، زیرا آن که بی‌احساس است به سوی تو می‌آید. ای بلبل بیچاره، در انتظار باش زیرا آن صیاد به سمت تو می‌آید.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم در برابر درد و اندوهم فریاد کنم و آن را به او بگویم، چون مثل سگی که دزد را می‌شناسد، در زمان فریاد زدنش، تنها به خودم توجه دارم.

هوش مصنوعی: برو، ای خواب، تو یار من نیستی، چون tonight من به یاد زلف‌های آشفته کسی هستم.

هوش مصنوعی: نسیم از بالای سرم می‌وزد، می‌گویم هرچند که بگویی مرا در آغوش بگیر، اما من این شکاف را نمی‌خواهم چون باد از این سمت می‌آید.

هوش مصنوعی: هرگز فراموش نخواهم کرد که موهای مجعد و لطیف او چگونه بویی را به یادم می‌آورد، بویی که یادآور خودم است و از آن موها به مشامم می‌رسد.

هوش مصنوعی: من به خاطر آن یار بدخلق به شدت آسیب دیده‌ام و او اکنون رفته است. ای مسلمانان! آن دوست بدخلق دوباره به سوی آن بنیاد کهنه خواهد آمد.

هوش مصنوعی: من تو را به قدری دوست دارم که اگر ببینم کسی غیر از تو به من توجه کند، این احساس غیرتی به من دست می‌دهد که جانم به لب می‌رسد. حتی اگر تمام دنیا برایم بی‌رحم باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به احساسات عمیق و دردناک عشق اشاره دارد. در آن گفته می‌شود که داستان خسرو، که به خاطر عشقش به شیرین معروف است، چنان تاثیرگذار و عاطفی است که بوی عشق و فراقش حتی بر دل کسی مانند فرهاد که عاشق است، تأثیر می‌گذارد. در واقع، عشق و غم این داستان باعث می‌شود که دیگران نیز احساسات مشابهی را تجربه کنند.