هوش مصنوعی: باد به آرامی می‌وزد و آن معشوق گیج و مست من چنان خسته است که خواب به سراغش آمده؛ چرا که نسیم‌های سرد من باعث شده‌اند که دنیا بی‌تاب و restless شود.

هوش مصنوعی: از آن ماه زیبای جان‌افزا که شب مهمانم بود، جهان بر من تاریک است و وقتی که او می‌آید، مانند شب مهتاب روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: من در اینجا به شدت در عذاب و تنهایی به سر می‌برم، اما تو انگار از این وضعیت بی‌خبری و همچون کسی که در خواب است، غافل به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: غم عشق لیلی آن‌قدر عمیق است که تنها با جدایی از جان می‌توان از آن رهایی یافت. هرچند که این تلاش بیهوده است، زیرا خواب لیلی همچنان در چشمان مجنون حاضر است.

هوش مصنوعی: ای محتسب، گریبان من را نگیر؛ چرا که وقتی می‌پرستم، از دامانم بوی شراب خوب و خالص بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب، شخصی از کنار من عبور کرد و چشمانش پر از اشک شد. چه خوشبختی است که حتی دل یک قصاب هم می‌تواند از محبت و رحمت پر شود.

هوش مصنوعی: ای زاهد، اگر دامن کسی را نمی‌بینی، نباید بگویی این تلخ است. ای واعظ، بدان که آن دردی کهنه و دیرین در دل انسان‌هاست و در مکان‌های مقدس نیز حضور دارد.

هوش مصنوعی: به آرامی حرکت کن و به آن بهشت نگاه کن که گویی از جریان عسل بهشتی سرازیر می‌شود و بوی خوش آن از می‌آید.

هوش مصنوعی: دل‌های خود را حفظ کنید و از آن بی‌مهر دوری کنید، زیرا او دیدن جان‌ها را فرو می‌پوشد و به زودی قلابی خواهد آمد که شما را به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: این کلام بیانگر این است که تمام زیبایی‌ها و نازهای دلربا تنها برای جذب و سرگرمی است و در حقیقت، دل آماده است که در برابر عشق و جذبه، به راحتی تسلیم شود، گویی برای قربانی شدنی با تمام ابزار و وسایل آماده است.