گنجور

شمارهٔ ۴۰۹

ای دستت از نگار سفید و سیاه و سرخ
وی چشمت از خمار سفید و سیاه و سرخ
از برگ و از سپاری و از رنگ چونه شد
دندان آن نگار سفید و سیاه و سرخ
رفتی و در فراق تو چشمم ز گریه گشت
چون ابر نوبهار سفید و سیاه و سرخ
سازم نثار آن رخ زیبا، گرم بود
در کیسه صد هزار سفید و سیاه و سرخ
خسرو ردیف این غزل از بهر امتحان
آورده در قطار سفید و سیاه و سرخ

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ای دستت از نگار سفید و سیاه و سرخ
وی چشمت از خمار سفید و سیاه و سرخ
هوش مصنوعی: ای دستانت از زیبایی‌های مختلف، چه روشن و چه تیره، و چشمانت از حالت‌های گوناگون، چه شفاف و چه غمگین، پر است.
از برگ و از سپاری و از رنگ چونه شد
دندان آن نگار سفید و سیاه و سرخ
هوش مصنوعی: دندان آن معشوق زیبا از ترکیب رنگ‌ها و مواد مختلف ساخته شده است، که به مانند برگ، سپار و رنگ‌های سفید، سیاه و قرمز به نظر می‌رسد.
رفتی و در فراق تو چشمم ز گریه گشت
چون ابر نوبهار سفید و سیاه و سرخ
هوش مصنوعی: پس از رفتنت، دیدم که چشمانم از گریه مثل ابرهای بهار شده، در حالی که هم سفیده، هم سیاه و هم سرخ.
سازم نثار آن رخ زیبا، گرم بود
در کیسه صد هزار سفید و سیاه و سرخ
هوش مصنوعی: من برای آن چهره‌ی زیبا چیزی بسیار ارزشمند و گرانبها را قربانی می‌کنم، که در کیسه‌ام شامل صد هزار سکه سفید، سیاه و سرخ است.
خسرو ردیف این غزل از بهر امتحان
آورده در قطار سفید و سیاه و سرخ
هوش مصنوعی: خسرو با هدف آزمایش، این غزل را در میان رنگ‌های سفید، سیاه و قرمز قرار داده است.