هوش مصنوعی: به خودت نگو که من چقدر زیبا و درخشانم، بلکه به من نگاه کن و ببین که چگونه دنیا در حال نابودی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی با صد نقاب هم به روشنی چهره تو نپردازد، هیچ‌کس نمی‌تواند بفهمد که بر چهره تو چه نقابی وجود دارد.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو مانند تیرهایی هستند که دل مرا به هزار راه تقسیم کرده‌اند. از هر یک از این راه‌ها، نوری از زیبایی تو می‌تابد.

هوش مصنوعی: شب من به چه دلی تیره‌تر شد، در حالی که هر روز از زیبایی تو، نوری در هر خانه تابیده است.

هوش مصنوعی: ماه را به عقرب تشبیه کرده‌اند و اکنون رهسپار سفری هستم. اما برایم خوشایند است که در آنجا، عقرب نشانی از یک تحول و انقلاب وجود دارد.

هوش مصنوعی: خط تو به گونه‌ای نوشت که حکم و نظراتش تنها همان چیزی است که من گفتم و غیر از آن، پاسخی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در بالای خانه‌اش، پرنده‌ای را دیدم و به او گفتم که هنوز در بالای خانه‌ام نور خورشید وجود دارد.

هوش مصنوعی: دهان تو که پر از نیکی و لطافت است، در قلب من جا گرفته و از آن لب‌های شیرین بپرس که آیا هیچ قلبی می‌تواند بماند که از عشق تو نسوزد؟

هوش مصنوعی: برای برآورده کردن آرزوها و خواسته‌ها، لازم است که نشانه‌ای از آن‌ها در کلام تو باشد، چرا که هر لحظه ممکن است وجود به عدم تبدیل شود.

هوش مصنوعی: خسرو بر سر آب چشمانش، تمام عالم را به عزای خود گریانید. چه زیباست که در چشمان تو نیز آبی وجود دارد.