هوش مصنوعی: بیا که دلم از انتظار تو به تنگ آمده و جانم را فدای آمدن تو کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بعد از رفتن تو، دیگر آرامش و قرار نداشتم. اگر تو با دلم قرار و آرامش ندادی، پس چگونه انتظار داری که جانم آرام بگیرد با آمدنت؟

هوش مصنوعی: یک نفر را به یاد بیاوری که به خاطر من کار کند، وگرنه من جانم را برای آمدن تو فدای کار می‌کنم.

هوش مصنوعی: هنوز گل من از تازگی شکوفا نشده، اما دل من از آمدن تو و زخم‌هایی که بر آن نشسته، آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: در مدت کوتاهی که می‌توانی در کنارم باشی، امیدوارم که خوبی و خوشی را برآورده کنی، زیرا عمر من به سرعت در حال گذر است و نمی‌توانم بیشتر از چهار روز به تو فرصت دهم.

هوش مصنوعی: از چشمانم ستاره‌ها می‌چکد بر روی تقویم حکیم، تا زمان آمدنت را انتخاب کند.

هوش مصنوعی: دو چشم به شوق و شوقی بی‌پایان، با excitement و اشتیاق به استقبال تو می‌آیند؛ حتی اگر از دور غباری را ببینند که نشانه‌ی آمدن توست.

هوش مصنوعی: با انگشتانم به زلف تو بازی می‌کنم و دو چشمم را برهم می‌گذارم، اگر چشم‌هایم از انتظار تو سفید شود.

هوش مصنوعی: از میخانه وصل نوشیده‌ای و اکنون با اشک‌هایش سکر و نشئگی را از خود دور کن، زیرا عشق تو باعث شده خسرو در بین زمان و مکان از حالت نشئگی خارج شود و به یاد تو بیفتد.