هوش مصنوعی: گاه گاهی از شراب تلخ، آن دو دندان درخشان را می‌سازم، تا هیچ کس به جسارت نتواند آن گلزار را ببیند.

هوش مصنوعی: من از عشق معشوقه‌ام سخن می‌گویم و به دنبال وفای او هستم. چه می‌شود اگر بخواهم با دست‌درازی محبت او را به دست بیاورم؟

هوش مصنوعی: بیا تا پیش از آنکه این شعله خاموش شود، جانم را آزاد کنم و نفس را بیرون برم تا آن آتش پنهان را خاموش کنم.

هوش مصنوعی: وقتی زلف معشوق را بریدم، سرم را پایین آوردم که در زمان پریشانی به من شهادت می‌دهد. آن زاهد هم که آن کافرستان را دید، حیرت‌زده شد.

هوش مصنوعی: با خودم در دل می‌گویم که آن محبوب چقدر شیرین است، اما شاید یک یا دو روز بیشتر نماند، پس به جانم زبانی می‌دهم تا از این عشق بگوید.

هوش مصنوعی: از او نپرس، ای پروردگار، و مرا عذاب نکن. زمانی که از آزار مردم هیچ دردی نداشته باشم، آن بی‌خود را.

هوش مصنوعی: مجنون را آن نامه بیاور که رسوایی را با خون دل به دست می‌آورد، همان‌طور که خسرو لوح صبر و آرامش را می‌شوید.