هوش مصنوعی: آن پادشاه سوار بر اسبش به سمت میدان جنگ می‌رود. ای خدا، لطفا از او محافظت کن.

هوش مصنوعی: موهای او بنیاد زهد و تقوی را به غارت برد و سنگ‌های قیمتی‌اش دلایل سلطنت را نابود کرد.

هوش مصنوعی: اسب او به زیبایی و ناز و لطافتی در راه می‌تازد که خیره‌کننده است. چنان که لحظه‌ای برای استراحت پاهایش را بر زمین نمی‌گذارد و اینقدر دلربا و خواستنی است که می‌خواهم او را ببوسم.

هوش مصنوعی: من دوست دارم در کنار او باشم و اما نمی‌توانم چون از خودم بی‌خبرم و نمی‌توانم زلف‌هایش را از دستش بربایم.

هوش مصنوعی: تو چرا به یاد خسرو گاهی می‌افتی، و او را فراموش کردی که به این صورت به این گدا بی‌اعتنا هستی؟