هوش مصنوعی: ای چهره‌ی زیبای تو، در دل‌ها مانند آینه‌ای هستی که باعث می‌شود تصویر تو در خیال‌ها ظاهر شود.

هوش مصنوعی: غمزه نکن که آن فکر و خیال، آنقدر در دل‌ها نشسته که مثل تیغ برنده است. وای بر سر سینه‌ها!

هوش مصنوعی: یاد تو به من می‌گوید که خواب خواب‌آور هستی، همان‌طور که گدایی که در خواب گنجینه‌ها را می‌بیند، دچار عذاب و مشکل می‌شود.

هوش مصنوعی: چنان از زیبایی تو در ذهن من تصویر ایجاد شده که همه دیوارها به چشم من مانند آینه هستند و تصویر تو را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: از من صبر نشان دادی و قبل از این، زیبایی‌ات باعث شد که از همه گذشته‌ها، توبه کنم و دوری گزینم.

هوش مصنوعی: دل که در گذشته از صبر و بردباری سخن می‌گفت، حالا ببین که چقدر از جدایی و حسرت رنج می‌برد و کینه‌ها را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که از مدت‌ها پیش در دل داشتم، حالا به خاطر یک پسر جوان دوباره شعله‌ور شده و تمامی احساسات قدیمی را زنده کرده است.

هوش مصنوعی: توبه‌خانه را رها کن و به دنیای شراب بپرداز که در آنجا نیز حقیقت و زیبایی نهفته است. اینجا اشاره به أن است که ظواهر دینی و زهد ممکن است خسته‌کننده و بی‌معنا به نظر برسد، و شاید زیبایی و حقیقت واقعی در لذت‌های زندگی باشد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، دیروز شب هنگام، زمانی که چرخ گردون به گردش درآمد، شراب خوش طعم را به خسرو برسان که این همه درد و رنج را تسکین دهد.