هوش مصنوعی: عاشق دلتنگ، از دوری معشوقش دیگر نمی‌تواند تحمل کند و هیچ‌کس هم به او خبر از حال معشوق نمی‌دهد. آن جوان شاد و سرزنده که عشقش را از دست داده، در این وضعیت بسیار دچار ناراحتی شده است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات که او با آرامش راه می‌رود، هر کسی که او را می‌بیند، دیگر به قامت و رنگ او توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: دیگر بنده به جز اشعاری نو و تازه نمی‌خواند. دو چشمانم همچون آب روان، تمام صفحات فرهنگ و ادب را شست‌وشو داد.

هوش مصنوعی: اشک من که از چشمانم می‌ریزد، در لحظه‌ای که به درد و رنج خود فکر می‌کنم، به من می‌گوید ای خوش‌صدا، هرگز نگذار موسیقی و سازت را رها کنی.

هوش مصنوعی: دل من بسیار شکننده است و اگر بخواهی بیشتر آن را بشکنی، این کار را سخت‌تر نکن و شعله‌های مشکل را بر تار موی تیره‌ام نزن.

هوش مصنوعی: شب گذشته، اشک‌های دل‌سوز من به خاطر یاد تو به آسمان پرواز کرد و مرغ شب را که در پی گشت و گذار بود، سوزاند.

هوش مصنوعی: من با دل سرد و بی‌احساس تو نمی‌توانم کاری کنم، حتی اگر بخواهم با ناله و آه‌های پر از غم، دل سنگت را بشکافم.

هوش مصنوعی: اگر با من آشتی کنی، جانم را برایت می‌فروشم، اما تو برای خریدن جان کسی، به قیمت جنگ دست می‌زنی.

هوش مصنوعی: عاشقان برای رسیدن به تو آنقدر مشتاقند که حتی اگر پاهایشان را از دست بدهند، هیچ اهمیتی نمی‌دهند و دیگر در مورد مسافتی که باید طی کنند، نگرانی نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: پسر خوش‌تیپ، نگاهت تنگ و محدود است و من در تعجب هستم که این همه دسیسه و فریب را کجا می‌بری.

هوش مصنوعی: قصه خسرو در همه جا پخش شده است، اما عشق، دل پر از راز و غم را به دشت و بیابان برده است.