هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، آیا تو که به زیبایی‌ات مشهور هستی، بدرفتاری من را دیده‌ای؟ آیا روزی به من توجه کردی که به دل جفا و ستم گراییده‌ام؟

هوش مصنوعی: اگر کسی نتواند دیگران را با چهره زیبای خود جذب کند، خوب است که آن معشوق بدخلق خود را به من بسپاری.

هوش مصنوعی: اگر از روی عشق به تو قدم بردارم، می‌دانم که تنها کسی که می‌تواند موی من را به حالت درست درآورد، تو هستی.

هوش مصنوعی: گفتم این سر را با یک ضربه چوگان بزن، او پاسخ داد: اگر می‌خواهی من را نادیده بگیری، پس گوی مرا رها کن.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم بوی دل سوخته‌ام ناخوشایند شود، ای باد صبا، بوی مرا به او برسان.

هوش مصنوعی: از من افراد سوخته حال شده‌اند و هر روز به خاطر درد دل من آتشی ایجاد می‌شود که در خیابان من شعله‌ور می‌گردد.

هوش مصنوعی: گفتی که بر در من بایستید، وقتی من بلند شوم؟ هنوز این سر و کنار من به زمین نرسیده است.

هوش مصنوعی: به خاطر غمت چنان نگران و حزین شده‌ام که مثل خسرو، زانوهایم زنگار گرفته است، و آیینه زانوهایم هم پژمرده و غمگین است.