هوش مصنوعی: چه روز عجیبی است که محبوبم وارد خانه‌ام شد و چه اتفاقی شگفت‌انگیزی است که او از دل من خارج شد.

هوش مصنوعی: این بوی چه عجیبی است که در روح و جانم نشسته، و این روز چه خاصی است که در چشمانم اشک جاری شده.

هوش مصنوعی: ناگهان بادی از گلستان وفا وزید و مشک بر سر بالین من و گل در اطراف من قرار گرفت.

هوش مصنوعی: ناگهان زندگی و شور و نشاطی تازه به من رو کرد. امروز به قدری سرزنده و پرانرژی هستم که گویی آب حیات بر سرم ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید که همیشه آرزو داشت که گردن او در حلقه‌های زلف محبوبش گرفتار شود و اکنون این آرزو تحقق یافته و او به‌طور واقعی در این حلقه‌ها گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: برو ای ساقی، زیرا جان من به خاطر زیبایی جانان شاده شده است. قدح را بشکن چون شراب در جام برایم آمده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دنیا از Beauty و جمال خود بهره‌مند شود، سرنوشتی خوب و بهتر برای او رقم می‌خورد و این موضوع برای من نیز صادق است.

هوش مصنوعی: اگر من بخواهم خود را به اندازه سلیمان بزرگ نشان دهم، این ادعا اشتباه نیست، چرا که مثل خورشید که بعد از غروبی دوباره طلوع می‌کند، من نیز فرصت دوباره‌ای برای خود دارم.