هوش مصنوعی: تا وقتی که نگاهت به دو چشمت افتد، هیچ‌کس نمی‌تواند با یاران تو درگیر شود و آن‌ها را شکار کند.

هوش مصنوعی: زمانی که نگاه‌های تو به دل می‌نشیند، مانند خنجری کار می‌کند و فرمان مرگ بر افرادی که تو را می‌کشند، صادر می‌شود.

هوش مصنوعی: تو به سن جوانی رسیدی و هنوز نتوانستی زیبایی و لطافت را بشناسی. از این به بعد، برای کسانی که بی‌قرار و پراضطراب هستند، جای آرامش و تسکین وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که امروز او را خواندی، فردا مجدداً او را به زمین می‌افکنی. چه برکت و خوش شانسی‌ای است برای تو، ای یاران!

هوش مصنوعی: وقتی با امید و خوشحالی قلبم را پر کردی، نام تو بر من همچون بارانی رحمت نازل شد و احساساتم را مثل تیر بر زمین ریخت.

هوش مصنوعی: ما تنها با یک نگاه از تو شرمنده شدیم، و از چشمان تو انتظار داریم که نگاه دیگری به ما بیندازی و ما را شرمنده‌تر کنی.

هوش مصنوعی: از لب تو افرادی که تشنه‌اند بی‌نصیب می‌مانند و کسانی که می‌خواهند از ساغر بهره‌مند شوند، باید در نهایت برای دل‌باختگان تو دارویی پیدا شود.

هوش مصنوعی: عاشقان تو از چشمانت شمعی می‌نوشند که رنگش تیره است، و به یاد تو، به زندگی‌اش ادامه می‌دهد، در حالی که درد و رنجی که می‌کشی، برای دیگران حرمت دارد.

هوش مصنوعی: ای شاه، زیبایی و بلا و فتنه، خاطرات شرم‌آوری برای تو به جا مانده است؛ چرا که کشتن خسرو به دست کارگزاران تو انجام گرفته است.