امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را</p></div>
<div class="m2"><p>جا مده باری تو در دل دوستان دینه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خورد عاشق چیست پیکانهای زهرآلود هجر</p></div>
<div class="m2"><p>وصل چون یار تو باشد بازجو لوزینه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بسکه خوشدل با غمم شبهای درد خویش را</p></div>
<div class="m2"><p>دوست می دارم چو طفل کور دل آدینه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>محتسب گو تا چو من صوفی رسوا را به شهر</p></div>
<div class="m2"><p>گشت فرماید به گردن بسته این پشمینه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>طعنه زد بر بیدلان خسرو که شد زینسان خراب</p></div>
<div class="m2"><p>فرقتت از جان او خوش می کشد این کینه را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را
جا مده باری تو در دل دوستان دینه را
خورد عاشق چیست پیکانهای زهرآلود هجر
وصل چون یار تو باشد بازجو لوزینه را
بسکه خوشدل با غمم شبهای درد خویش را
دوست می دارم چو طفل کور دل آدینه را
محتسب گو تا چو من صوفی رسوا را به شهر
گشت فرماید به گردن بسته این پشمینه را
طعنه زد بر بیدلان خسرو که شد زینسان خراب
فرقتت از جان او خوش می کشد این کینه را

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را

جا مده باری تو در دل دوستان دینه را

خورد عاشق چیست پیکانهای زهرآلود هجر

وصل چون یار تو باشد بازجو لوزینه را

بسکه خوشدل با غمم شبهای درد خویش را

دوست می دارم چو طفل کور دل آدینه را

محتسب گو تا چو من صوفی رسوا را به شهر

گشت فرماید به گردن بسته این پشمینه را

طعنه زد بر بیدلان خسرو که شد زینسان خراب

فرقتت از جان او خوش می کشد این کینه را

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات