هوش مصنوعی: شادی بزرگی به زندگی‌ام وارد شده و آن شادی، شادی دیگر را نیز به من عطا کرده است.

هوش مصنوعی: به زمین افتادم و لب به سخن گشودم و گفت: بگذار، تو کجا افتادی؟

هوش مصنوعی: گفتم که آن کار را انجام دادم، ولی مانند نسیم صبح که گل را از بند نمی‌گشاید، من هم نتوانستم از دل غنچه پرده‌برداری کنم.

هوش مصنوعی: سرو به خاطر آرزوی خدمت به تو، از آزادی خود شکایت می‌کند و احساس نارضایتی دارد.

هوش مصنوعی: یادت هست که قبلاً با محبت شراب، به یاد من می‌افتادی؟

هوش مصنوعی: تجاوز و ستم تو بر پادشاه، درمانی ندارد و برای این نابه‌سامانی نیازی به دارویی نیست.